درکنار مناظر زیبای طبیعی، خودرونوشته‌ها نیز در جاده‌های ایران جلب نظر می‌کنند.

 

خودرو نوشته‌ها «پیامک‌» هائی هستند که به «ادبیات بیابانی» شهرت یافته‌اند.

 

هنوز هم بسیاری از رانندگان کامیون‌ها، اتوبوس‌ها، وانت‌ها و تاکسی‌ها از موضوعاتی استفاده می‌کنند که بیش‌تر دارای بار عاشقانه، عاطفی، مذهبی و یا جملات قصار هستند.

 

اغلب بر روی اتومبیل‌ها از اشعار شاعران معروف ایرانی همچون حافظ و سعدی استفاده می‌شود. اشعار شاعران گم‌نام نیز در بسیاری از موارد جای خود را بر روی اتومبیل‌ها پیدا کرد‌ه‌اند.

 

شعارهای اخلاقی از پیام‌های مورد علاقه رانندگان است.

 

 

دسته دیگری از رانندگان به «تمجید و تعریف» از اتومبیل خود می‌پردازند.

 

بعضی از پیام‌ها به زبان مادری نوشته می‌شوند.

 

پیام‌هائی هم هستند که بر قومیت و ملت تکیه دارند.

 

بازی با جملات، مانند کاری که این راننده کرده نیز از دیگر خودرونویسی‌های مورد علاقه رانندگان است.

 

در ایام محرم هم خودرونویسی‌هائی از این دست به چشم می‌خورند.

 

برخی از نوشت‌ه‌ها طعم «طعنه» دارند و برخی دیگر «تواضع».

 

حالا دیگر تنها شاعران وطنی و جملات قصار ایرانی نیستند که بر روی خودروها نقش می‌بندند.

 

در اینجا راننده‌ای با گرایش فلسفی، برای یافتن شادی از گوشزد نیچه، فیلسوف آلمانی، استفاده کرده است.

 

در ستایش آزادی نیز از ژان پل سارتر کمک گرفته شده است.

نوشته شده توسط amer alayi 90/11/3:: 2:28 عصر     |     () نظر